Πρόκειται για μια κλινική οντότητα που αντιπροσωπεύει αμφοτερόπλευρη δυσλειτουργία του περιφερικού αιθουσαίου συστήματος αγνώστου αιτιολογίας. Οι ασθενείς αναφέρουν αστάθεια, ίλιγγο και μερικές φορές ταλαντοψία (oscillopsia).
Μερικά διαγνωστικά κριτήρια αποτελούν οι αμφοτερόπλευρες μειωμένες απαντήσεις στη εξέταση του θερμικού διακλυσμού (μέγιστη ταχύτητα βραδείας φάσης 10ο/sec ή ακόμα χαμηλότερη με τη χρησιμοποίηση κρύου νερού), όχι σχετιζόμενη απώλεια ακοής, αποκλεισμός αιθουσαίας δυσλειτουργίας από γνωστές αιτίες, όπως η μηνιγγίτιδα ή ωτοτοξικότητα από αμινογλυκοσίδες, ή τέλος αποκλεισμός κληρονομικών περιπτώσεων.
Η πάθηση αυτή κατηγοριοποιήθηκε από τον Baloh και του συνεργάτες του σε δύο κύριους τύπους: τον προοδευτικό (progressive) και τον αλληλοδιάδοχο (sequential).
O πρώτος τύπος περιλαμβάνει προοδευτική έλλειψη ισορροπίας με βραδύ ρυθμό και χωρίς κάποιο επεισόδιο ιλίγγου. Από την άλλη πλευρά, ο δεύτερος τύπος χαρακτηρίζεται από επαναλαμβανόμενα διαδοχικά επεισόδια ιλίγγου, με απώτερο αποτέλεσμα την εγκατάσταση επιμένουσας ανισορροπίας.
Σε αυτούς τους ασθενείς η εξέταση των αιθουσαίων προκλητών μυογενών δυναμικών βρίσκεται παθολογική σε σημαντικό ποσοστό και δύναται να περιλαμβάνει μονόπλευρη ή αμφοτερόπλευρη απουσία του χαρακτηριστικού κύματος Ρ1 – Ν1, καθώς και μονόπλευρη ελάττωση του πλάτους της κυματομορφής.
Αμφοτερόπλευρες μειωμένες απαντήσεις στη εξέταση του θερμικού διακλυσμού.
